A.K.

Zewnętrznie prosto do celu,

porządek, porządek, porządek.

A wewnątrz mozaika z potłuczonych,

kolorowych kryształków.

Obraz tego, że wszystko można spoić, poukładać,

dostrzec nad horyzontem nowe, które woła, kusi,

zachęca, żeby nie stać w kałuży,

lecz wstąpić  na łąkę.

Piękniej nie można siebie skrywać

w dłoniach rozedrganych,

alabastrowych,

tańczących.

Uważniej nie można omijać

wzrokiem zbyt głębokich

przełęczy.

                        Dla Ani