Samotność

 

Kot wczorajszy

 

Ziołowy świat - wspomnienie lata

 

Bez oddechu

Od dwudziestu lat nieustannie czuję się źle,

boję się, nie mogę oddychać, spać, ani jeść.

Ostatnio cały świat do mnie dołączył.

Jestem nauczycielką.

 

Kwiat ognisty

 

Czym skorupka...

 

Przymknięte oczy miasta

 

W pobliżu światła

 

Kot - dekownik

 

Sukces ogrodniczy roku

 

Książę

 

Szczypta czegoś fajnego

 

Sztuka kamuflażu

Jeszcze większe zmęczenie materiału

Zmęczenie materiału

Kot, który wie

Kot, który nie wie

A bratek ma to gdzieś

Pokonam wszelkie przeciwności.

Zwierzenia senne

Panowanie nad światem odbywa się w spokoju.

Stworzona z Whartona

Opatulona Joyce`m

zesłana w maliny

przez Goscinny

i strasznie płacząca

po macabre dąsach.

Przepraszam, że czytam,

zamiast przebierać w celebrytach.

Pójdę, przeplotę Idiotę

z kaszalotem.

I się nie pokłonię

mamonie.

Epic

Moja dłoń jak poranione drzewo,
chwyta grudy ziemi i wypuszcza je.

Black and white

Furtka

Zbyt daleki plan, pelargonia walcząca o uwagę 

i kot, który nie chce naruszyć kadru.

Przyroda wygrywa.

"Biegun Półnosny"

Ja też kiedyś otrzymam  nagrodę Nobla.  

Za odrębność. Za statyczność. Za pół nosa rudego 

i pół czarnego. A wtedy dostanę własną miskę. 

Micro-cat

Very bad cat

Library cat :)))

...Kot biblioteczny jaki jest każdy widzi...

One

One są wszędzie :p

Just two of us

Made by Rosa w Cieniu Muz

Long journey

Not as far, as you thought... ;)

Brave nature

Dzielności zielona.

Slow life

Hello my dear :)

Cat mask

Sznurówka z kota.

Wiersz wizualny

.

.

.

Zdżemnij się na kanapce.   .   .   .

Zaczepne miasto

Na billboardzie miga pytanie: Co dzisiaj zrobiłeś, żeby było lepiej?,

a w podświetlonej witrynie sklepu: Jak używasz swojej  inteligencji?

Na płocie wyryte: Nie pasuje ci to zmień to, zmień to,  zmień to.

Na drzwiach autobusu napisano: Jeśli masz wątpliwości,  nie wsiadaj.

Sygnalizacja świetlna kojąco szumi: rzuć się pod koła,

uratuj pisklę małego fiata.

Ostrzegawczo szepczą pasy: zmień się na czerwone.

Wsiadaj i wysiadaj, wsiadaj i wysiadaj.

Kołysz się pomiędzy sznurami aut,

popod schodami wyczekuj.

Oddaj mi pół wiersza, zapłać za parking drobną refleksją,

anuluj gniewne szepty w twojej głowie.

Wahaj się, wahaj się, wahaj się.

Kolejne narodziny

Niemłoda smoczyca odrzuca łuski wierszy z niekłamanym wstrętem.

Tak w bólu i niechęci rodzi się kura domowa  z rosołowym odmętem.

Chór:

To na następnym zakręcie, w znoju i zamęcie,

nowe rozpoczęcie. I tu mamy sedno, mirabelki

i  szczaw to jedno. Szumowiny nie szumią, one

się gramolą. Wespół z kiełkami i młodą rukolą.         

Rozedrgany kurnik toczy żywot własny w tłustym garze,

w kuchennym stłumionym oparze smaży się udko, tylko jedno.

Chór:

To na następnym zakręcie. Znużenie albo zadęcie, po co nam

 milion braw, skoro na podwórzu mamy staw.  I oko w rosole.

Ja się nie gramolę. Wiem, że smoki mają mnie w zespole.  

Kura domowa to ja. Wezmę kredyt i spróbuję zwiać.

Przez okno z parasolem. Wyemigruję wewnętrznie

i zrobię to zręcznie.

Chór:

I zrobi to zręcznie.

***

Tuż za rogiem zła jest piekło.

O wypuszczaniu kota

Jeżeli wypuszczasz kota,
wypuść też jego ogon.

Wieża i pospolity ptak

Moje sekretne miejsce to  pusta komora w wieży z ciastek.

Trzymam w niej wspomnienia o tobie i o małym króliku,

którego nie dostałam.

Dobrze się mają moje wspomnienia

i dobrze się mają moje puste miejsca.

Do puszki po landrynkach upycham gorycz porażki,

a w słoiku z dżemem zadomowił się wróbel.

Wszystko i nic mają swoje miejsca w przepełnionym sercu

tuż nad dnem kieliszka. Wróbel utyka. Nikt nie wie dlaczego.

Targ w targ

Handlowanie to kolejna forma przemocy,

bo patrz.

Wpadasz do sklepu i nie posiadasz sensownych pomysłów,

jak z tego wybrnąć.

Nie dysponujesz także kolejną kartą kredytową, bo to nie Manhattan.

Za to sprzedawca ma szarm, ma styl i sto tysięcy szkoleń w CV,

na temat form  opracowywania klienta.

Miłość po uńsku

Jeżeli kochamy, to wchodzimy razem do basenu pełnego piranii.

I nie ma wyjątków.

Kochać to dzielić się okruchami strucli serowej i nie zatrzymać dla siebie ani plastra.

Kocham, ljublu, te amo.

Propozycja nie do odrzucenia na wspólne wyrzucanie śmieci,

póki śmierć nas nie rozłączy.

I paradoksem człowiek, bo tego właśnie pragnie.

Produkować i wyrzucać z blondynką, brunetem - śmieci.

I z całym wszechświatem dzieci.

I niech nikt nie ma spokoju.

Nigdy.

Credo

Wierzę, że gdzieś jest cywilizacja. I zamierzam ją odnaleźć,
albo sprowokować, żeby się ujawniła.

W ramach i od razu

Kiedyś zabiorę mistrza na spacer po lesie.

Nie(pełno)sprawnie będziemy zbierać poziomki.

Wnioskuję, że to będzie przełom lipca i czerwca,

bo moja wiedza o lesie jest ponadnormatywna.

Poziomki będą wysuwać nam się z rąk i skakać po liściach,

między kwiaty, gałązki, igliwie,

aż ktoś to nazwie runem i podrzuci Jazonowi.

Ja z on.

My niepełnosprawni.

Chciałam mieszkać w pałacu

Jest forteca, wieże obronne,

 otwory strzelnicze.

Włożyłam kolczatkę i kaganiec,

żeby nie gryźć niewiernych.

Bo furia jest ślepa i głodna,

a ja doskonale agresywna,

odkąd wykłuli mi oko.

Twierdzę, że tak jest lepiej –

widzę tylko połowę prawdy.

Małe domy

Mamy domy tak małe,

że tylko lustra

ratują nasze umysły przed uduszeniem.

Czy czynsze są czym że są czym he?

Odbijam się w nim, wychylam się przez ramy

i co się dzieje?

Brzdęk, siedem, brzdęk osiem lat… w świetle,

w ciemności, w zapatrzeniu w dal.

Czymże są czynsze?

Ratunkiem przed milą morską pod mostem

na rzece Lorelai…

Mamy czynsze tak wielkie,

że kamień u szyi niby kropla rosy na liściu mięty.

Czymże są czynsze, kiedy barykada

zamiast drzwi.

Dziękuję

Dziękuję Ci, Panie Boże,
że to zdarzyło się teraz, kiedy mogłam
sobie z tym poradzić.

Nie pytam, dlaczego mnie to spotyka,
pytam, dlaczego spotyka to innych.

Czy suma wszystkich cierpień
równa się sumie szczęśliwych uśmiechów?

Ufam, że wszystko będzie dobrze,
nawet kiedy znowu nie jest.

Gdybym...

Gdybym napisała książkę, stałaby się bestsellerem,

jednak ponieważ

nikt

mnie

nie kocha, to nie napiszę nawet menu.

Na dziesięciolecie ślubu danie główne – rozwód.

Nie do pomyślenia tak jechać pociągiem w Bieszczady i liczyć,

że coś się  samo …

Nie do kieliszka wlewam rozpacz.

Wiadro. Wystarczy.

Zamiast kieliszka wiśniówki

Antyczna szkatułka po babci, a w niej spokój,

zadowolenie, umiarkowanie i reszta, którą można określić

starożytną recepturą na nieśmiertelność.

Wisienki na torcie nie wolno zjadać –

to nie żadne widzimisię, tylko szkoła hartu i ducha.

Mam cały słoik zmumifikowanych owoców

rezygnacji i unikania, w efekcie czego jestem

coraz bardziej giętka i wytrzymała.

Kiedy życie robi się zbyt poważne,

nucę pod nosem, tak żeby nikt nie słyszał:

„Srutututu, pęczek drutu”.

Wątpliwość

Podczas spaceru po lesie

dostrzegam pod liściem kapelusz i nie mam pewności,

czy to nie grzyb atomowy.

Pociąg do czekania

Czekając na czasy, w których poczuję się, jak we własnych,

przejeżdżam pociągiem Sochaczew – Bydgoszcz, półtoragodzinne opóźnienie,

ale to wciąż nie moje czasy. Tłum na peronie mruczy nerwowo,

a megafony, zaplute, na słupach, tłumaczą, że coś pękło.

W pociągu wszystko straszne, dlatego nie wsiądę więcej,

pasażerowie, jadowite bestie czekające na stacje,

zaglądają w miasta innych ludzi bez pytania.

Okropnie się jedzie pociągiem, trudno się leczy

ze złych  wspomnień, a konduktor nie wiedzieć czemu

mówi, że jest w porządku.

Przepoczwarzam się w iskrę która wszystko spali

Prosto w okno.

Spalanie bierze się z nadmiaru wrażeń.

Przedtem nie brało się pod uwagę istnienia niedoboru.

Poprawna odpowiedź brzmi:

Tylko nie na klamce.

Chyba, że jesteś niski, nisko, orle gniazda  są ci niedostępne 

albo nic o tym nie wiesz i to nie twój kłopot.
Indukcja.

Redaktor równa się czerwony aktor.

Więc wymyśl coś, czego jeszcze nie ma.