Istota dziewięćdziesięciodwuletnia
przestaje się starzeć i trwa niezmiennie,
u schyłku
a dzień coraz dłuższy, sen zamiast odnawiać,
zaledwie oddziela momenty
opiekunki przychodzą i odchodzą,
podłoga lśni, kwiat w doniczce kwitnie,
a pieczywo smakuje jak w dzieciństwie
cuda dzieją się coraz częściej,
bo każdy dzień jest niezapominajką.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz