Wspomnienia jak świeże bułki

No przecież byliśmy wtedy  tak biedni,

że nie stać nas było na papierosy.

A dzieci mieliśmy jak milion dolarów:

mądre, dobre i piękne.

Czuliśmy się jak miliarderzy,

bo gwiazdy należały do nas, źdźbła trawy łaskotały stopy,

a wiatr opowiadał baśń.

O niedobrej szafie, skrzypiących drzwiach,

niecnym oszuście, który kradł jabłka,

o samych jabłkach wreszcie, zbyt małych

i twardych.

A teraz się zmieniło - wybrał nas lud.

Jesteśmy  bogaci,  jemy tylko trufle,

nasze dzieci zgłupiały i zbrzydły.

Wspomnienia spięte w tomy idą na targ,

gdzie sprzedają się szybko, jakby się bały,

że zetleją w słońcu.

Niestety mała wiewiórka już nas nie odwiedza

i nie kłania  się nam bezzębny sąsiad.