Drugi jest trochę do mnie podobny,
ma głowę i obie nogi proste.
Trafiamy na siebie w porannej wędrówce,
po forsę, po czas, po pierwiosnki,
a droga nasza grząska.
On mija mnie zgrabnie,
bo droga nasza wąska,
a za drugim gąska.
Drugi jest nieco do mnie podobny,
choć cichy i jakby w sobie schowany
przed światem, a może przede mną.
Drugi mnie czasem trochę irytuje,
ale bez niego jestem jak przekrojone jabłko,
co się nigdy nie zrośnie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz